เมื่อใจนำทาง ระยะทางใช่หาอุปสรรคไม่ ปีนี้นัดรวมพลกับเพื่อนๆ รับลมหนาวกัน ณ ม่อนเคียงดาว ดอยเสมอดาว อ.นาน้อย จ.น่าน เพื่อนๆ อยู่กันหลายจังหวัดเกือบทั่วไทยก็ว่าได้ ปีหนึ่งเราจะนัดรวมกลุ่มกันออกไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ รอบนี้เราก็นัดกันไปเที่ยวบนดอยเสมอดาว อ.นาน้อย จ.น่าน ทริปเรา 2 วัน 1 คืน (11-12 กุมภาพันธ์ 2560) เมื่อคุยกันสรุปวันเวลาเรียบร้อย ทุกคนก็ต่างวางแผนการเดินทางมาตามเส้นทางของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนทีมชลบุรี ทีมกรุงเทพฯ ทีมอุตรดิตถ์ ทีมแพร่ ทีมเชียงใหม่ ทีมเชียงราย ทีมน่าน มีเสริมรุ่นน้องทีมฉะเชิงเทรา มาสมทบด้วย บางคนก็พาครอบครัวมาด้วย

ความสนุกเริ่มต้นจากการเดินทาง สำหรับเรานั้น การเดินทางไปน่าน เริ่มต้นด้วยการแวะรับเพื่อนไปด้วยอีก 2 คน เราเลือกเส้นทางที่จะไปยังบ้านหลวง จ.น่าน โดยขับรถจากเชียงราย ไปยังเส้นทาง อ.ดอกคำใต้ อ.เชียงม่วน จ.พะเยา ระยะทางก็ไกลพอสมควร ถนนหนทางก็จะเหงาหงอยนิดหนึ่ง คดเคี้ยวไปตามไหล่เขา ขับรถไปคนเดียวก็คงจะเหงาแย่ ดีมีเพื่อนไปด้วย ผ่านดอยหลายลูก กี่โค้งก็ไม่ได้นับ แน่ๆ มี 2 โค้งคือ โค้งซ้ายและโค้งขวา ฮาๆ พวกเราออกเดินทางไปประมาณ 9 โมงกว่าเกือบ 10 โมง

เพื่อนผู้ร่วมทริปอีก 2 คน ก็เมาโค้งกันเป็นว่าเล่น ขับรถใช้เวลาประมาณ 3-4 ชั่วโมง กว่าจะถึง เพราะไม่ได้ขับเร็ว คุยกันตลอดทาง อย่างสนุกสนาน แม้ผู้โดยสารจะเกิดอาการเมารถ!

ถึง บ้านเพื่อนที่ อ.เวียงสา จ.น่าน ประมาณบ่ายโมงกว่าเกือบบ่ายสองโมง ซึ่งเป็นจุดนัดพบกับเพื่อนๆ ก่อนที่จะขับรถต่อไปยัง อ.นาน้อย

เมื่อมาครบทีมชุดใหญ่แล้วก็มีเดินทางต่อไปยัง อ.นาน้อย จ.น่าน เพื่อแวะบ้านเพื่อนอีกที่หนึ่ง เพื่อแวะอาบน้ำอาบท่า เพราะบนดอยเรื่องห้องน้ำนี่คงไม่สะดวก และเตรียมเสบียงอาหารการกิน เพื่อนำขึ้นไปยัง ม่อนเคียงดาว บนดอยเสมอดาว จากบ้านเพื่อนที่ อ.นาน้อย ไปยังดอยเสมอดาว ก็ไม่ไกลประมาณ 15-16 กิโล ถนนลาดยางตลอด ภาระกิจต่างๆ ณ อ.นาน้อย เสร็จเรียบร้อยกันแล้ว ก็ขึ้นดอยกัน เมื่อไปถึงดอยเสมอดาว พากันตะลึงถึงภาพรถจอดตลอดทาง และก็เจอรถติดบนดอย!! เป็นช่วงวันหยุดก็ต้องทำใจกัน

อัตราค่าบริการเข้าไปในอุทยานฯ

เสียค่าธรรมเนียมเข้าไปในอุทยานฯ กลุ่มของเราไม่ได้พักบนดอยเสมอดาว แต่เราเลือกพักในพื้นที่ของเอกชน เป็นพื้นที่ทำการเกษตรปลูกข้าวโพด พอถึงฤดูหนาว ก็จะปรับเป็นที่พัก กางเต้นท์ เพื่อนที่อยู่น่านเป็นคนติดต่อสถานที่ให้กับพวกเรา เราใช้รถหลายคันเพราะไปกันเยอะพอสมควร รถก็ค่อยๆ ไต่เขาไปเรื่อยๆ เป็นดินลูกรัง ช่วงที่ลุ้นระทึกที่สุด ก็เป็นทางเข้าไปยังม่อนเคียงดาวนี่แหละ… ทางเข้าไปไร่ข้าวโพดชัดๆ!!! ลุ้นกันไปตลอดทาง ใจหายกันเป็นช่วงๆ แบบว่า เห็นป้าย 400 เมตร คงจะเป็น 400 เมตร แม้ว!!!… ฝุ่นตลบอบอวล คอยลุ้นป้ายบอกทางเป็นระยะๆ รถนำทางโดยเพื่อนอีกคนก็ซิ่งราวสายฟ้าแลบ แว้บหายไปท่ามกลางฝุ่นตลบอบอวล ทำให้คันหลังตามไม่ทันกันเลยทีเดียว

กว่าจะถึง รถกระอักฝุ่นกันถ้วนหน้า ภาพที่พวกเราเห็นของดอย หรือเขา มันโล่งมากๆ ต้นไม้ใหญ่หายไปหมด! สงสารดอย สงสารเขามากๆ ถูกปรับเป็นพื้นที่เกษตร เลยกลายเป็นที่โล่งๆ ลมเลยพัดแรง สังเกตดูใบไม้ได้ว่า ลมแรงแค่ไหน พกขาตั้งกล้องไป ไม่สามารถใช้ขาตั้งกล้องได้คิดดูละกัน

ผู้ร่วมทริปลงจากรถเดินสัมผัสฝุ่น ลงไปยังจุดกางเต้นท์

ที่พักมีทั้งแบบเป็นเพิงทำจากไม้ไผ่ หลังคามุงด้วยหญ้าคา และมีเต้นท์เป็นหลังให้ด้วย ส่วนหนึ่งเราก็มีเต้นท์ส่วนตัวไปด้วย

มีนักท่องเที่ยวมาพักจุดนี้อีกประมาณ 2-3 กลุ่ม กลุ่มของพวกเรานี่เยอะสุด รถที่จอดเรียงนี่ใช้พวกเราหมด และก็มาจอดไม่ครบด้วย บางคนตามมาทีหลังตอนหัวค่ำ เมื่อถึงที่หมายแผนกเสบียงก็จัดสถานที่ แผนกเครื่องดื่มก็เปิดรอ แผนกถ่ายรูปก็ถ่ายไป แผนกสำรวจที่หลับที่นอนก็สำรวจและจัดสรรค์ไป พวกเราทำหน้าที่กันเองโดยอัตโนมัติโดยไม่ต้องบอกว่าใครต้องทำอะไร ปิ้งย่างหมาล่า หมูย่าง ลาบ ส้า ฯลฯ มีเสริฟตลอดทั้งคืน

พระอาทิตย์กำลังจะลาลับ ภาพสวยๆ ตอนพลบค่ำ

ภาพที่ดูหดหู่ มองหาต้นไม้เขียวๆ ไม่เจอเลย เราไปช่วง 11-12 กุมภาพันธ์ 2560 เป็นช่วงเขาเผาป่าด้วย อากาศเลยไม่ดี มีแต่ควันขมุกขมัว มองไปทางไหนก็สลัวๆ หมด ฉะนั้นใครอยากไปเที่ยว อย่าไปช่วงนี้นะ ช่วงน่าจะไปน่าจะเป็น ตุลาคม-มกราคม ช่วงหน้าหนาวของทุกปี

เห็นแล้วมันจุกเนาะ พูดเยอะก็เจ็บคอ เหอะๆ

ลมแรงมาก ไม่มีต้นไม้ใหญ่ให้ได้พักพิงกันเลย

มองพระจันทร์ ค่ำคืนนี้จะเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงด้วย

ดึกมากแล้ว ลงภาพหมู เอ๊ย! ภาพหมู่พวกอยู่ดึกจนถึงตี 2 กัน ส่วนคนอื่นๆ ทนความดึกไม่ไหว หนีไปนอนกันหมดแล้ว ฮาๆ นานทีจะเจอกัน ก็เมาท์มันส์กันตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกัน สมัยวัยรุ่นเอ๊าะ เรื่องเล่ามันเยอะแยะไปหมด สนุกสนาน มีความสุขที่สุดที่ได้เจอเพื่อนๆ

เข้านอนตอนตี 2 นอนท่ามกลางสายลมที่แรงมากๆ นอนไม่หลับทั้งคืนเลยแหละ เสียงลมพัดมาราวกับจะหอบเต้นท์ที่พวกเรานอนปลิวไปตามสายลม เช่นเดียวกับคนที่พักในกระท่อมเป็นหลังไม้ไผ่ ก็รู้สึกเหมือนกันว่าลมจะพัดกระท่อมปลิว!! ฟ้าก็สว่างสดใสตลอดคืน เพราะเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ทนนอนฟังเสียงลม

รอจนถึง 6 โมงเช้า เรากะเพื่อนอีกสามสี่คน พากันเดินออกจากที่พักขึ้นไปยังเนินดอยใกล้ๆ เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น พวกเราเดินฝ่าสายลมจนถึงจุดชมวิวของม่อนเคียงดาว ทำเอาหอบแฮกๆ เหมือนกัน สิ่งที่เรามองเห็นไม่ใช่พระอาทิตย์แต่เป็น “ไฟป่า” เป็นแนวยาวเลย หมดกันพระอาทิตย์ฉัน สายหมอกก็คงไม่เห็น ที่จะเห็นคงจะเป็นพวกควันซะมากกว่า ลมก็แรงมากๆ ยืนเฉยๆ นี่แทบจะปลิวไปตามลมเลย ท้องฟ้าไม่เป็นใจ

เช้าแล้วถ่ายกับป้าย พร้อมกับสายลมแรงๆ ได้!

เช้านี้กับข้าวต้มของทางม่อนเคียงดาวจัดไว้ให้ หน้าตาพี่คนทำอาหารให้พวกเราทานตอนเช้า ยกกล้องปุ๊ป โพสต์ท่ารอปั๊บ Auto สุดๆ

ต้มน้ำ ชงกาแฟ โอวัลติน ฟินเหลือเกิน

เช้าๆ อากาศเย็นๆ ก็ต้อง ข้าวต้ม

ใกล้เวลาจะลงดอยกลับกันแล้ว แชะภาพเก็บไว้กันพักหนึ่ง อีกด้านก็เขียวๆ จะได้มุมใกล้ๆ ข้างจากจุดมหาชนบนดอยเสมอดาวละจ๊ะ

ถึงแม้ปัจจุบัน Internet เข้ามามีบทบาทในชีวิตค่อนข้างมาก เจอเพื่อน คุยเพื่อนกันผ่านทาง Facebook, Line กันเป็นส่วนใหญ่ ทุกวัน ทุกเวลาเลยก็ว่าได้ แต่ยังไงก็สู้ การมาเจอกันเป็นตัวเป็นๆ นั่งจ้องหน้ากัน คุยกัน ได้ยินเสียงของกันและกัน พูดคุยกันในหลายๆ เรื่องทั้งเรื่องอดีต และปัจจุบัน สิ่งที่ได้จากการเจอกัน คุยกันมากที่สุด ก็คือ ความสุข รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ของกันและกัน อีกทั้งยังมีมุมมองของชีวิต ความคิดของการใช้ชีวิต มาพัฒนาชีวิตของตัวเราได้ด้วยนะจะบอกให้

ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกๆ คนที่เห็นความสำคัญของคำว่า “เพื่อน” ที่สละเวลามาพบปะกัน บางคนลูกป่วยกระทันหันแต่ก็ยังมา บางคนวันเกิดลูกตัวเองก็ยังมา บางคนก็พาครอบครัวมา บางคนไม่ได้นั่งรอบกองไฟกับพวกเราแต่ก็ตามมาหาพวกเราในอีกวัน บางคนที่ไม่ได้เรียนสาขาวิชาเดียวกันก็ยังแวะมาหาพวกเรา บางคน ไม่บอกว่าจะมาก็มาให้พวกเราได้ชื่นใจ พวกเราดีใจที่เห็นเพื่อนๆ มาหา มารวมตัวกัน และหวังว่าในการเลี้ยงรุ่นในครั้งต่อไปจะมีเพื่อนๆ มากันมากขึ้นนะ คนที่ไม่เคยมา ลองมาซักครั้งนะ ลองมาว่าการมาเจอเพื่อนแบบนี้จะได้อะไรดีๆ กลับไปบ้าง

ขอบคุณเพื่อนหนุ่ม เจ้าถิ่นเมืองน่านที่เปิดบ้านต้อนรับพวก ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี พาพวกเราไปกิน ไปพัก ไปเที่ยว
ขอบคุณเพื่อนบ๋อม ที่มาเซอร์ไพรส์ ให้พวกเราได้ประทับใจที่สุด และปรุงลาบ ส้า ให้พวกเราได้อร่อยที่สุดด้วย
ขอบคุณเพื่อนแหวว ที่ไม่ได้เรียนเอกคอมฯ ยังอุตส่าห์สละเวลามาแวะทักทายพวกเรา
ขอบคุณเพื่อนทีป ที่หิ้วไก มาจากท่าวังผาให้เรา
ขอบคุณเพื่อนเจ๋ ที่เป็นเหรัญญิกให้กับพวกเรา
ขอบคุณน้องโม เพื่อนจากเชียงราย ที่นั่งรถไปเป็นเพื่อนเรา ถึงแม้จะพากันเมารถก็ตาม แต่ก็ใจสู้ ขอบคุณมากๆ จริงๆ (โอกาสหน้าจะไม่พาไปทางโค้งๆ ละ ฮาๆ)
ขอบคุณน้องกุ้ง แม่เลี้ยงเมืองน่านที่มาแวะหาพี่ ดีใจที่ได้เจอน้องสาวคนนี้เสมอนะจ๊ะ
ขอบคุณพ่อและแม่ที่สนับสนุนให้ลูกไปเที่ยว ฮาๆ
ขอบคุณเพื่อนโอ๋ และขอบคุณพี่สาว พี่เขยของเพื่อนโอ๋ ที่เปิดบ้านให้พวกเราได้แวะอาบน้ำ
ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกๆ คน ที่ทำให้ 2 วัน เป็นช่วงของวันที่มีความหมายในชีวิตเราช่วงหนึ่ง

Love You All

หนึ่ง

12 กุมภาพันธ์ 2560